Nasiona kukurydzy

Kukurydza cukrowa (Zea mays subsp. mays Grupa Saccharata) – częścią jadalną są niedojrzałe nasiona w tak zwanej fazie dojrzałości mlecznej, zawierające stosunkowo wysoki procent cukru i skrobi oraz prawie wszystkie podstawowe witaminy. Poza tym kukurydza ma wysoką wartość kaloryczną i duże walory smakowe. Nadaje się do konsumpcji bezpośredniej i na konserwy. Kukurydza jako roślina klimatu ciepłego wrażliwa jest na chłody, nawet małe przymrozki są dla niej szkodliwe. Najwyższe plony daje w latach ciepłych i słonecznych. Można ją uprawiać na prawie wszystkich glebach, z wyjątkiem ciężkich i zimnych oraz lekkich i zbyt suchych. Wymaga nawożenia organicznego. Nasiona najlepiej jest siać około 15 maja, gdy gleba jest dostatecznie ogrzana. W zimnej glebie nasiona źle kiełkują i narażone są na gnicie. Zasiewy trzeba chronić przed ptactwem. Pewnym zabezpieczeniem jest głęboki siew, nawet do 10cm na lżejszej glebie (normalna głębokość siewu 4-5cm). Kukurydzę cukrową sieje się gniazdowo, po 2-3 nasiona w jednym punkcie, w rozstawie 50x50cm, odmiany wczesne w mniejszej: 50x25-30cm. Po wzejściu pozostawia się w gnieździe jedną roślinę. Na obsianie 1 ara potrzeba 400-500 gram nasion. Na większych areałach stosuje się siew rzędowy przy odległości rzędów 50-60cm i rozmieszczeniu nasion w rzędzie co 5-8cm. Po wschodach konieczna jest przecinka i pozostawienie roślin w odległościach 25-30cm. W małych ogrodach kukurydzę uprawia się często współrzędnie z ogórkami, na brzegach zagonu, lub dając co 3-4 rzędy ogórków rząd kukurydzy. Kukurydza stwarza dobry mikroklimat do rozwoju i plonowania ogórków. Zbiór kolb zależnie od odmiany rozpoczyna się w końcu sierpnia i trwa do przymrozków.