Pietruszka korzeniowa

Pietruszka korzeniowa (Petroselinum crispum) - należy do tak zwanych warzyw przyprawowych dzięki zawartości silnych olejków eterycznych, nadających roślinie specyficzny smak i zapach. Olejki te pobudzają poza tym trawienie oraz mają znaczenie lecznicze. Korzenie zawierają niedużą ilość witaminy C, liście natomiast są szczególnie bogatym źródłem witamin, jak również wapnia i żelaza. Jest więc to bardzo cenne warzywo. Uprawa pietruszki w kraju zajmuje stosunkowo niewielką powierzchnię i ma nieduże znaczenie gospodarcze. Pietruszka odporna jest na niskie temperatury, w związku z czym można ją uprawiać z siewu późnojesiennego, jak i bardzo wczesnego, wiosennego. Dojrzałe korzenie późnych odmian zimują bez szkody w gruncie pod śniegiem lub lekkim przykryciem. Nasiona kiełkują przy 2-3°C. Wrażliwa jest natomiast pietruszka na niedobór wody w glebie. Susza powoduje słabe wschody, wyrastanie małych, niekształtnych, często rozwidlonych korzeni. Pietruszka najlepiej udaje się na glebach żyznych, w dobrej kulturze, próchnicznych, zatrzymujących wodę. Słabo wschodzi, źle rośnie i plonuje na glebach zwięzłych, zaskorupiających się, kwaśnych. Pietruszkę należy uprawiać w drugim roku po oborniku. Uprawa gleby powinna być głęboka i staranna. Nasiona wysiewa się możliwie najwcześniej na wiosnę (praktykowany jest także siew ozimy w listopadzie), rzędowo co 40cm, a na zagonach w linie co 20-25cm, na głębokości od 1,5cm na glebie cięższej do 2,5cm na glebie lżejszej. Na obsianie 1 ara potrzeba 50-70 gramów nasion. W celu wcześniejszego wyznaczania rzędów i umożliwienia wczesnego odchwaszczenia — do długo kiełkujących nasion pietruszki trzeba dodać około 3% nasion sałaty, rzodkiewki, szpinaku. Wczesny zbiór drobnych korzeni z nacią (np, do sprzedaży na pęczki) rozpoczyna się w czerwcu. Wówczas wyrywa się rośliny stopniowo w celu przerzedzenia zasiewów. Korzenie do przechowania sprząta się w październiku lub listopadzie. Średni plon korzeni z 1 ara wynosi około 200kg, w dobrych warunkach 300 kg lub więcej.

Pietruszka korzeniowa ‘Cukrowa’ - odmiana selekcji krajowej, wczesna, na użytek letni i jesienny, bo korzenie źle się przechowują. Zostawiona na zimę w gruncie — wymarza. Nać dość bujna, ciemnozielona. Korzeń średniej długości, około 20cm, stożkowaty, ostro zwężający się ku dołowi. Główka wypukła. Kora biała, walec osiowy białawy z żółtą obwódką. Miąższ jędrny.

Pietruszka korzeniowa ‘Berlińska’ - odmiana selekcji krajowej, późna, bardzo plenna, na użytek zimowy, bo bardzo trwała w przechowaniu. Nać bujna, ciemnozielona. Korzeń długości ok. 20cm, o kształcie wydłużonego stożka. Kora biała, walec kremowy, gruby. Miąższ jędrny.

Pietruszka korzeniowa ‘Lenka’ - oryginalna odmiana polskiej hodowli, średnio późna, trwała w przechowaniu, plenna. Korzeń długości około 22cm, stożkowaty, równomiernie zwężający się ku dołowi, w kształcie pośredni między ‘Cukrową’ i ‘Berlińską’. Kora kremowobiała, walec biały z wyraźną żółtawą obwódką. Miąższ na ogół jędrny, czasem słabo gąbczasty, w smaku łagodny, słodki.